Marianne Villière, bir arada nasıl yaşadığımıza dair düşünmeyi tetikleyen huzur bozucu, yıkıcı durumlar yaratmak için genel hâli bir başlangıç noktası olarak kullanıyor. İşlerinde; tartışmaları alevlendirmeyi, ihtilaflı örtük enerjinin serbest bırakılmasını ve mevcut iktidar ilişkilerine karşı alternatiflerin müzakere edilmesine odaklanıyor. Aykırılığa olan ilgisi mikro sosyoloji gibi farklı disiplinleri keşfetmesinin de önünü açtı. Performatif duruşların gözlemlenmesi ve derlenmesi yoluyla kamusal alanı paylaşılan bir deneyim olarak işin içine katmayı hedefliyor. Müşterek alışkanlıklarımızı ve tepkilerimizi sorguluyor. Kullandığı ortaklaşa yöntemler kültürel arabuluculuk ve sivil itaatsizlik yoluyla edindiği deneyimden doğar. Son zamanlarda sanat pratiğinde ekolojik meseleler gittikçe daha fazla görünür hâle geldi.